Door een levensbedreigende ziekte, colitis ulcerosa, is mijn leven veranderd. Het was een grote tegenslag dat mijn lichaam mij in de steek liet met zoveel pijn. De crisis in mijn leven riep vele vragen op. Waarom is er zoveel lijden? Maken kinderen deze ziekte ook mee? Waarom overkomt mij dit? Hoe kan ik hier het beste mee omgaan? De ziekte wilde niet de goed kant op en de behandeling sloeg niet aan. Ik had het gevoel op een T splitsing terecht te zijn gekomen: gaat het links- of rechtsaf? Plots is de vanzelfsprekendheid weg en een onbekend terrein ligt voor me open, maar hoe kan ik hier mee omgaan? Dan komt een familielid op bezoek met een cadeautje, een Kwan Yin beeldje uit Nepal. Het beeldje herinnert mij aan meditatie, wat ik thuis al dagelijks deed. Vanaf die dag ben ik weer 2x daags 25 minuten in het ziekenhuis op een dubbelgeslagen hoofdkussen gaan mediteren. Door het mediteren ben ik deze uitdaging, deze crisis, weer aangegaan. Het mediteren bracht mij weer terug bij mijn feitelijke fysieke beleven. Bij mijn lichaam, bij zijn met wat is. Dan blijkt dat de tegenslag, de crisis, de verwarring en de pijn weer een uitdaging wordt. Een uitdaging om me over te geven aan het leven zoals het nu is. Nu, op dit moment, ziek, pijn, mager en verzwakt, om van daaruit verder te gaan. Er kwamen vele inzichten en met die inzichten veranderde er ook iets. Er kwam een omslag, mijn lichaam en geest reageerde, heel geleidelijk aan voelde ik dat het de goede kant op ging. Ik heb de uitdaging, de crisis, het ziek-zijn, in rust en stilte aanvaard. Achteraf gezien kan ik zeggen dat deze crisis mijn leven verrijkt heeft. Het heeft mijn hart geopend en ik ben er ‘wijzer’ van geworden. Het heeft mijn leven veranderd en weer bij mezelf gebracht.
Elly Kluytmans
